Dans van het Oosten & Westerse buikdans
De oorspronkelijke naam van buikdansen is ‘Raks Sharqi’ wat ‘Dans van het Oosten’, ‘Oosterse dans’ of ‘Oriëntaalse dans’ betekent. Aanvankelijk was de Oriëntaalse dans een verzamelnaam voor verschillende folkloristische dansstijlen die voornamelijk in de familiale sfeer werden beoefend en aangeleerd werden van generatie op generatie. De Oriëntaalse dans is al eeuwenlang een onderdeel van iedere viering of feestelijke bijeenkomst. Vrouwen en ook mannen, jong en oud, geven zich graag eraan over: het is hun nationale dansvorm en iedereen improviseert op de bewegingen die zij of hij in de loop der jaren heeft geleerd.
In de 19e eeuw maakte het Westen kennis met buikdans: voor de Westerlingen die deze dans voor het eerst zagen, vielen vooral de bewegingen van de buik op. Daardoor noemden ze het ‘buikdans’, ‘bellydance’ of ‘dance du ventre’. Niet echt een goed gekozen naam, want er wordt niet enkel met de buik gedanst, maar met het hele lichaam!
Tussen de dans van Oosterse en Westerse buikdanseressen kan je wel eens een verschil opmerken.
Voor de Oosterse danseres is de ziel en het uitdrukken van de muziek het belangrijkste, technische beheersing is slechts een middel om dat doel te bereiken. Deze danseressen betoveren hun publiek door hun overgave aan de muziek, hun ‘soul’: ze dansen met hun geest, hart én met hun lichaam.
Westerse danseressen daarentegen, zetten ook wel de techniek en de vorm op de eerste plaats: zij kunnen hun publiek overdonderen met technische hoogstandjes, maar het dansen vanuit het hart wordt daardoor soms van ondergeschikt belang.
De meest beoefende stijl in het Westen, is de cabaretstijl en Amerikaanse stijl, maar er zijn ook danseressen die de traditionele stijlen verkiezen.
